انتخاب ساز

نکته­ هایی رو که براتون می گم برای خرید سازهای زهی مانند گیتار، ویلن، سه تار، تنبور و…  است.

اگه من سازنده ی ساز بودم، سازی که پوسته ش ترک می خورد یا نیاز به بتونه کاری داشت یا هر اشکال دیگه ای توش درست می شد، سیاهش می کردم، چون ساز به رنگ سیاه اشکالاتش خوب دیده نمی شه.

پس هیچوقت سازهایی به رنگ سیاه و ترجیحا تیره نخرید.

بقیه رنگ های گیتار و سازهای دیگه سلیقه ای هست. بعضی از سازها رنگشون براقه و بعضی مات یعنی براق نیست. من خودم رنگ مات رو بیشتر دوست دارم ولی انگار گیتار های براق صدای بهتری دارن (مطمئن نیستم)

یه فاکتور تو انتخاب ساز داریم که بهش می گیم “اکشن” و منظور فاصله ی بین سیم ها و دسته ی ساز هست. این فاصله رو نزدیکای کوزه ی ساز نگاه می کنیم، همونجایی که دسته به کوزه می چسبه. واضحه که این فاصله هر چقدر کمتر باشه بهتره به طوریکه اگه فاصله کم باشه با فشار کمتر دست چپ، صدای واضحی از ساز در می آد. لازم به گفتن هست که این فاصله اگه خیلی کم باشه، سیمها صدای گز می دن بخصوص سیم های بالاتر. پس تو انتخاب ساز، هم به اکشن توجه می کنیم هم به صدای گز. برای امتحان صدای گز، باید صدای نتها رو در تمام پرده­ها یا فرتها روی تمام سیمها بشنویم و آزمایش کنیم. معمولا صداهای روی پرده های وسط دسته، صدای گز بیشتر می دن.

دیدید که آهنگرا صافی یه پروفیل رو چطوری چک می کنن؟ اونرو در امتداد نگاهشون می گیرن که خمیدگی هاش دیده بشه، شما هم برا انتخاب ساز باید چشمتون رو بذارید کنار کوکها و به خرک انتها نگاه کنید تا اگه دسته خمیده بود ببینید. دسته اگه به جلو خم شده باشه می شه گفت این ساز رو نباید بخرید.

ساز رو به پشت روی دو زانوتون نگه دارین و با انگشت شست روی قسمتهای مختلف ضربه بزنید، اگه تو ساز ترک خوردگی داشته باشه یا شکستگی، صداش در میاد.

دیگه اینکه برای ساز گیتار صدای هارم <Harm> رو از ساز بشنوید و انگشت دست چپتون رو جابجا کنید. در بهترین حالت صدای هارم  <Harm>باید درست بالای فرت دوازده شنیده بشه اگه اینطور نبود ساز کمی فالشه و ممکنه برای کوکش به مشکل بر بخورید.

تا همینجا کافیه تو نوشته‌های بعدی درباره‌ی اندازه‌ی ساز خدمتتون می گم

سید علی مهدوی