آسیب شناسی موسیقی

تاثیرات موسیقی بر بدن و عواطف انسان

“چی گوش میدی؟ چه خواننده هایی رو دوستداری؟ از چه سبکایی خوشت میاد؟”

 جالب است بدانید موسیقی بر بدن تاثیرات مختلف قابل توجهی دارد.

گوش دادن موسیقی دریافت هماهنگی های یک مجموعه آوایی را دربر دارد. که تحریکاتی-عمدتا لذت بخش یا حداقل جالب- در مدارات عصبی مغز ایجاد میکند. این تحریکات، نتایجی را دارد که از جمله آن می توان به تاثیر بر دید ما و احساست ما اشاره کرد. اما از دیگر نتایج مهم آن، تغییر ترشحات هورمون های بدن ماست.

یک سری از هورمون های بدن ما روی احساسات عصبی ما اثر میگذارند و از آنان تاثیر میگیرند. یک دسته هورمون های دیگر هم هست که ترشح هورمون های مربوط به احساس، با تاثیر بر ضربان قلب و یا حجم تحریکات عصبی، ترشح این دسته دسته از هورمون هارا تحریک میکند.

از دسته اول، که مربوط به احساست عصبی ما مثل عصبانیت، شادی، رضایت و غیره هستند، می توان سروتونین و دوپامین را نام برد.

سروتونین هورمون شادی بوده و دوپامین هورمون رضایت و خوشبختی است.

براای مثال آهنگی بازی “نهنگ آبی” ابتدا با افزایش خیلی آرام آدرنالین و کمی ترشح دوپامین با ایجاد جو رضایت در شما، ضربان شما را بالا می برد. این مسئله باعث می شود فشار کمی کاهش داده شود.

سپس جو کمی ترسناک تر می شود. و کم کم آهنگ آرام تر و دوباره مثل اول آشنا می شود. در اینجا به دلیل این اتفاقات و البته ریزه کاری های دقیق آهنگ، تاثیر روی انسولین و ترشحات دوپامین ثابت می ماند اما بدن تمایل به برگشت به حالت اول را دارد. در اینجا آهنگ فشار زیادی می آورد اما به دلیل طراحی فوق العاده جذاب این بخش آخر از فیلم مرتبط با آهنگ، شما بدون اینکه به این بخش از آهنگ علاقه داشته باشید آن را گوش می دهید.

تقریبا به آرامی از حالتی که دوپامین کمی زیاد شده است بدن و احساس درحالت خوبی قرار دارند، آهنگ به حالت فشار روانی می رسد؛ بدن شما شرایط را دوستداشته است و متلذذ شده است، سپس به سمت عادی سوق داده می شود اما بعد از آن به ناگزیر فشار تحمل می کند.

از جایی که دوپامین زیاد می شود(ابتدای آهنگ) کم کم حالت بدن تمایل به برگشتن داد و بعد از آن تحت فشار ناخواسته ای است؛ پس می تواند خشونت و تلخی هایی را با حالت رضایتی که به شکل غیرمتعارف از آن بیرون نیامده است انجام دهد! یعنی در این حالت شما می توانید کاری که برایتان تلخ تاریک است را انجام دهید.

موسیقی های پاپ احساس سطحی نگری و اجتماعی بودن را در انسان به وود می آوردند. موسیقیهای هارد راک و بیشتر موسیقی های پراگرسیو راک باعث کم احساس شدن و به سمت افسردگی رفتن می شوند. عمدتا موسیقی های متال آدم را خشمگین نموده و برخلاف ظاهر بی خیال و از دنیا بریده، آدم را نسبت به تمام مسائل ریز و درشت زندگی حساس می کنند و دید و عکس العمل منفی ایجاد می کنند. موسیقی های لایت آرام، آرامش و مثبت نگری می آورند و گاه انسان را از هرگونه ریسک دور می کنند  و موسیقی های لایت تند که عموما تحت عنوان موسیقی حماسی یا گروهی دیگر تحت عنوان موسیقی ورزشی شناخته می شوند، آدرنالین بدن را در لحظه زیاد می کنند و با ایجاد نوسانات شدید در میزان سروتونین بدن، آدم را بی قرار و از طرفی دیگر، زودرنج می کنند.

موسیقی های کلاسیک عمیق مثل آهنگ های شوبرت، بتهوون، موتزارت و غیره و مخصوصا شاهکار های متعالی باخ، آهنگ هایی هستند که انسان را به سمت کنترل احساسات اما عمیق بودن در آنها، تحمل روانی بالا، افزایش بازدهی درکار های تمرکزی و هزاران تاثیر مثبت دیگر سوق می دهند..!